To w jaki sposób postrzegamy siebie wpływa na nasze działania. Nie da się robić wielkich rzeczy bez wiary, że to się uda. To, czy Ci się powiedzie w dużej mierze zależne jest od tego, czy najpierw uwierzysz w siebie. Pozytywna samoocena jest czynnikiem, który pomaga nam się angażować w różnego rodzaju zadania. Jak oceniasz samą siebie? Czy uważasz, że ta ocena jest adekwatna?

Na samoocenę człowieka wpływa wiele aspektów. O tym jak postrzegasz własną osobę decyduje Twój charakter, dotychczasowe osiągnięcia, a także Twoja rodzina i otoczenie. Nie rodzisz się z określonym poziomem samoakceptacji. Jako dziecko ocenę samej siebie opierałaś na opinii rodziców i rówieśników. To jak oni odbierali Ciebie i Twoje dokonania stawało się podstawą dla Twojego wyobrażenia o sobie. W wieku dojrzewania prawdopodobnie jeszcze bardziej skupiłaś się na tym, jak odbierają Cię koleżanki. Wskaźnikami Twojej samooceny stała się ilość zaproszeń na imprezy, czy powodzenie u płci przeciwnej. Co teraz wpływa na to, jak bardzo akceptujesz siebie? Może szef, który docenia (lub nie) Twój wysiłek włożony w pracę? Może partner, który chciałby w Tobie dużo poprawić i ciągle podkreśla różne mankamenty? Albo Twój status materialny z którego od jakiegoś czasu zupełnie nie jesteś zadowolona. Tylko czy wymienione przykłady naprawdę decydują o tym, jakim jesteś człowiekiem?

Ludzie bardzo często w siebie nie wierzą. Borykają się z tym głównie kobiety. Moim zdaniem w większości przypadków faceci nie mają problemu z przekonaniem o własnej doskonałości. Ich zaufanie we własne możliwości prawdopodobnie zostało uwarunkowane dziesiątki lat temu. Przykład może dość zabawny, ale według mnie oddaje realia całej sprawy. Wyobraźcie sobie dzień rodem z epoki kamienia łupanego. Mężczyzna, jako głowa rodziny wybiera się na polowanie. Po wielu godzinach zmagań dostarcza do jaskini okazałego mamuta, którego upolował własnymi rękoma. Co w tym czasie robi jego kobieta? Ani myśli opuszczać ciemnej groty! Opiekuje się dziećmi i po powrocie spełnionego mężczyzny zabiera się za przygotowanie posiłku. Czy ktoś doceni jej zasługi? Zapewne nie, bo jej praca wydaje się mało ważna w porównaniu z tym co zrobił męski przedstawiciel rodu. Niestety, te role w wielu przypadkach przetrwały do dziś i przekłada się na negatywne myślenie o sobie i zaniżanie swoich zasług. Jeśli zdaniem osób w Twoim otoczeniu nie robisz nic godnego podziwu i uznania to sama z czasem utwierdzasz się w takim przekonaniu. W efekcie Twoja samoocena gwałtownie spada.

Nie znam faceta, który pochwalony za swoje osiągnięcia dopiero wtedy zauważa je i docenia. U nich mechanizm ten w zdecydowanej większości przypadków działa prawidłowo. Zrobiłem coś dobrze, więc jestem w tym dobry. Dokonałem czegoś niezwykłego , więc należy mi się uznanie. I nie ważne co powie kumpel, moja dziewczyna, czy żona. Jestem godny podziwu, bo ja tak uważam.

Na szczęście kończy się już era zastraszonej, tonącej w pieluchach Matki Polki. Wraz z tym kończy się również ograniczanie swojego świata i zainteresowań do własnych czterech ścian. Coraz rzadziej spotyka się kobiety, których główną, bądź też jedyną aspiracją jest dziecko i zadowolony z porządku w domu (stworzonego jej własnymi rękoma) mąż. Coraz mniej jest też takich, które siedzą cicho i boją się wyrazić jakikolwiek sprzeciw, chociaż sytuacja w domu, czy w pracy jest dla nich szczególnie niekorzystna. Jednak nadal nie mam pojęcia dlaczego kobiece biznesy, wielkie kariery, dalekie podróże i niecodzienne zajęcia odbierane są, jako niezwykły akt odwagi. Dlaczego kobieta, która staje się szefem ogromnej korporacji jest niezwykła? Jest ona tak samo zwykła jak facet na podobnym stanowisku. Nie jestem fanką tego całego zamieszania wokół damskich osiągnięć. Nie rozumiem też kobiet, które cieszy to, jak bardzo są wtedy wychwalane. Czy robicie coś niezwykłego? Nie, rozwijacie się jak każdy pracujący na sukces człowiek. Czy jesteście człowiekiem w mniejszym stopniu niż mężczyzna?

Głównym zadaniem kobiet chcących osiągnąć sukces, albo też pragnących po prostu prowadzić szczęśliwe życie powinna być praca nad swoją samooceną. Codzienna i skuteczna. Tylko wtedy, gdy docenisz własne umiejętności i uwierzysz w możliwości, jakie może dać Ci skupiona na realizacji celu praca, będziesz mogła podjąć kolejne etapy w drodze po to, o czym marzysz. Poniżej przedstawiam Ci 4 proste wskazówki, których zastosowanie pomoże Ci w pracy nad swoją samooceną.

  1. Znajdź swoje mocne strony. Jesteś świetnym kierowcą, bez problemu kierujesz grupą, potrafisz robić piękne szkice, a ćwiczenia na siłowni to dla Ciebie pestka. Nie ważne co robisz dobrze. Skup się na tych rzeczach, to Twoje atuty.
  2. Zaakceptuj swoje słabe strony. Każdy ma coś w czym jest kiepski. Nie traktuj tego jako zło i udrękę, ale jako możliwość do poprawy i rozwoju. Praca nad tym co jest dla Ciebie wyzwaniem daje satysfakcje. A co jeśli nie jesteś w stanie czegoś zmienić? Po prostu to zaakceptuj.
  3. Nie traktuj cudzych opinii jak wyroczni. Tylko Ty sama wiesz o sobie wszystko i tylko Ty w pełni możesz się ocenić. Przyjmuj krytykę, ale tylko tą konstruktywną. Pamiętaj, że ludzie często krytykują to, z czym sami mają problem.
  4. Nie użalaj się nad sobą. Niska samoocena często jest wynikiem stawiania siebie w roli ofiary. Zamiast siedzieć i marudzić, że nie masz przyjaciół, faceta, pracy, czy 10 kilogramów mniej, po prostu zrób coś żeby to zmienić.

PODSUMOWANIE
Nie uzależniaj swojej wartości od opinii innych osób
To co ludzie myślą na Twój temat nie powinno być wyznacznikiem tego, co Ty sama myślisz o sobie. Oni nie znają wszystkich Twoich cech, osiągnięć, działań. Nie wiedzą w co wkładasz serce i co sprawia Ci radość. Nie dbają o Twoje życie, nie pracują na Twoje cele, nie zrealizujesz dzięki nim swoich marzeń. Jakim więc prawem mają decydować o tym, jakim jesteś człowiekiem? Tylko Ty sama jesteś odpowiednią osobą do tego, by to ocenić.

Przy okazji zapraszam do odwiedzenia fanpage’a na Facebooku 🙂